Wypowiedzenie zmieniające powinno wskazywać rzeczywistą, konkretną i zrozumiałą dla pracownika przyczynę decyzji pracodawcy. Sposób wskazania tej przyczyny powinien umożliwić pracownikowi zrozumienie motywów działania pracodawcy. Dzięki temu pracownik będzie mógł stwierdzić, czy działanie pracodawcy było uzasadnione, czy też powinien wystąpić do Sądu Pracy z odwołaniem od wypowiedzenia zmieniającego.

Ponieważ do wypowiedzenia warunków pracy i płacy stosuje się odpowiednio przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę (wypowiedzeniu definitywnym) przyjmuje się, że jeśli konkretna przyczyna będzie usprawiedliwiać wypowiedzenie definitywne, to również będzie uzasadnioną podstawą wypowiedzenia warunków pracy i płacy.

Stosunkowo skomplikowane zasady dotyczące wypowiedzenia zmieniającego, a także fakt, że w pewnych warunkach może ono przekształcić się w wypowiedzenie definitywne sprawia, że pracodawcy często wykorzystują je w celu zwolnienia pracownika.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wykształcił się pogląd, że należy uznać za bezprawne wypowiedzenie zmieniające, w którym pracodawca proponuje warunki zatrudnienia zupełnie niedopasowane do kwalifikacji i umiejętności danego pracownika. Dotyczy to sytuacji, w której u pracodawcy istniały warunki do zatrudnienia pracownika na bardziej odpowiednich warunkach.

Przyjmuje się bowiem, że pracodawca celowo proponuje takie warunki, żeby pracownik nie zgodził się na ich przyjęcie, a tym samym doprowadził do rozwiązania umowy o pracę.

W przypadku otrzymania takiego wypowiedzenia pracownik może odwołać się do Sądu Pracy z żądaniem uznania go za bezskuteczne lub przywrócenia poprzednich warunków pracy i płacy bądź wnosząc o zasądzenie odszkodowania.

Należy przypomnieć, że niezależnie od tego, czy pracownik wystąpił do Sądu Pracy, nie może zapomnieć o złożeniu pracodawcy odpowiedniego oświadczenia o nieprzyjęciu nowych warunków. W przeciwnym razie po upływie okresu wypowiedzenia zaczną obowiązywać go nowe zaproponowane przez pracodawcę warunki pracy i płacy.